Wiedźmin i Wiedźmin 2: Zabójcy krolów.

Młody gniewny

Z pewnością z temacie znajdą się liczne spoilery, toteż pozaznaczam jej jakoś, niestety nie da się ich uniknąć. Postaram się za to nie pisać nic o fabule drugiej części gry, ponieważ sama jej nie skończyłam, podejrzewam, że niewielu osobom się to już udało.

Obie wydane do tej pory gry są swoistą kontynuacją prozy Andrzeja Sapkowskiego, konkretnie Sagi o Wiedźminie. Opisują one wydarzenia, które teoretycznie mogłyby się wydarzyć [spoiler] po teoretycznej "śmierci" Geralta i Yennefer.[/spoiler] W pierwszej części gry nie ma nawet nawiązania do Ciri, Yennefer jest wspomniana bodajże w jednym momencie, ale nawet nie z imienia. W drugiej części Geralt wreszcie ma odzyskiwać utracone wspomnienia, toteż podejrzewam, ze dowiemy się czegoś ciekawego ;P.

Kolejne i najważniejsze (dla mnie oczywiście). Konstrukcja postaci... Jaskier z głosem Kopczyńskiego, który to uwielbiam i Zoltan ze swym nieodpartym urokiem i kulturą osobistą. Dialogi są wspaniałe i z racji tego, że jest to polska produkcja mamy wspaniały dobór słownictwa, tak zwaną łacinę podwórkową. Niektórych słów nawet ja nie znam, co już dość dobrze świadczy o autorach tych właśnie wypowiedzi xD.

Kolejną rzeczą, równie ważną jak bohaterowie (przyznaję) jest oczywiście fabuła. Od razu czuja od niej... czymś innym niż Ameryką, bo powiedzmy sobie szczerze, tam plot schodzi chyba na dalszy plan ostatnimi czasy. Zawiłe watki, INTERESUJĄCE zwroty akcji, oraz oczywiście OGROMNY wpływ gracza na rozwój historii (to odczuwamy bardzo silnie w 2 części).

Kolejne: Zgodność z książką. Sapkowski to według mnie geniusz fantastyki, a jak wiemy wszelkie adaptacje z reguły źle odbijają się na oryginale. Tu się tego nie odczuwa. Cały czas gra się w napięciu i oczekiwaniu na to "Kto teraz będzie próbował mnie zabić, albo skąd wyskoczy na mnie jakiś potwór. Kto zdradzi, kto będzie zdradzony, dlaczego on, dlaczego ona" xD.
W pierwszej części bardzo ciekawe były wspomnienia, które Geralt "zbierał" [spoiler]Np. Popijawa u Shani i historia Jaskra o Regisie (<3)[/spoiler]. Poza tym potwory. Co prawda grać powinno się zdecydowanie po przeczytaniu książek, ale to właśnie gra pozwala na jako taką wizualizacje stworów, których opisom autor nie poświęcił zbyt dużo czasu.

W "Zabójcach Królów" jestem dopiero w 2 akcie, ale już widzę, że gra jest na bardzo wysokim poziomie, dubbing polski zrobiony jest genialnie, a świat przedstawiony zróżnicowany i ciekawy. ;D. Ponadto pojawiają się nowi, jak i starzy bohaterowie, a każdy ubarwia historię jeszcze bardziej ;D.

Uczeń

Kurde no! Moja ulubiona gra, a drugiej części jeszcze nie mam, szlag by to. Ja bardzo dobrze wspominam ogólnie fabułę z pierwszej części, dialogi, które były momentami wręcz nieziemskie, szczególnie rozmowę Geralta z babką u której wynajmowała Shani pokój, czy jakoś tak:
" – Stary, siwy, a za smarkulami się ogląda. Nie wstyd to tak?
-Stara, siwa, a upierdliwa. Nie wstyd to tak? " <3
albo dialog z Talarem o Salamandrze xD

Młody gniewny

Talar w ogóle był mistrzem Pierwszej części. Zawsze lubiłam szpiegów <3. Poza tym motyw, kiedy podrywał Shani x3. "Ale szefie! Byliśmy niewidoczni!" Hahahaha i kiedy Geralt napomknął o tym flirciku mówił coś o głębi <hahaha>